Bij beoefenaars van Neuro-Linguistisch Programmeren (NLP) is er geen behoefte om te gaan evangeliseren. Toch kom je natuurlijk met enige regelmaat mensen tegen waarbij je het idee hebt dat zij erg opknappen wanneer zij meer aan zichzelf werken. Bijvoorbeeld met NLP! Mij wordt dan wel eens gevraagd hoe je zulke mensen het beste kan helpen. Stap je op ze af en zeg je er wat van of wacht je af?
De waarheid is dat NLP alleen werkt wanneer iemand er mee aan de slag wil gaan. Zo heb ik in mijn vroege jaren eens de fout gemaakt om met een vrouw uit Apeldoorn aan de slag te gaan die vooral van haar man moest. Dat vermoeden had ik al, maar in het begin leek het erop dat zij ook wel met NLP aan de slag wilde gaan. Helaas, bleek dat anders en wat ik ook deed het werkte niet.
Vandaar dat de beste strategie om iemand te helpen, waarvan jij vindt dat die persoon aan zichzelf dient te werken, is om ervoor te zorgen dat het met jou zo goed als mogelijk gaat. Psychologen denken vaak ten onrechte dat empathisch luisteren en meegaan in de ellende goud zou zijn om mensen uit de problemen te halen. Maar niets is minder waar. Zo’n houding maakt dat de problemen alleen maar vaster komen te zitten. Nee, wat nodig is, is het tegenovergestelde. Juist wanneer jij een rots in de branding bent, help je andere mensen. Wanneer jij een baken van licht bent die de weg uit de duisternis laat zien, dan inspireer je andere mensen om meer uit hun eigen leven te halen.
Om die reden is het van belang dat mensen die coach zijn of willen worden vooral alles waar zij andere mensen mee helpen eerst op zichzelf kunnen toepassen. Het zou toch een gekke boel worden als een coach of een trainer zelf zijn eigen technieken niet beheerst. Toch zie je dat met enige regelmaat. Mijn credo is dan ook dat mensen helpen, bijvoorbeeld met NLP coaching, en zelf groeien twee kanten van dezelfde medaille zijn. De een kan niet zonder de ander.