Neuro-Linguïstisch Programmeren (NLP) heeft de naam vooral een mentale activiteit te zijn. Hoewel veel NLP beoefenaars NLP opvatten als iets wat je in je hoofd doet, is dit een beperkte kijk op NLP. NLP is een methode om menselijk gedrag elegant in kaart te brengen zodat je het gemakkelijker zelf kan leren en eenvoudig aan een ander kan doorgeven. Zo kan je dus prima met NLP in kaart brengen wat de meest optimale methode is om een lekke fietsband te plakken. Die zal overigens verdacht veel lijken op onze gangbare manier om lekke band te verhelpen.
Om die reden is het ook goed mogelijk om in kaart te brengen wat de meest optimale manier van ademhalen is. Zelf heb ik als tiener en twintiger mij veel bezig gehouden met yoga. En dan niet de Westerse variant van yoga dat in veel gevallen meer een vorm van fitness is, maar juist de oorspronkelijke Hindoestaanse vorm. Ademhalen is daar een belangrijk onderdeel van. Allereerst heb ik mijzelf aangeleerd om voortaan door mijn buik te ademen. Naar het schijnt, werkt meditatie veel beter wanneer je inademt door je middenrif naar beneden te laten zaken en zo meer ruimte voor je longen te maken dan door je schouders op te halen. Dankzij de yogatraining is dit zo’n tweede natuur geworden dat ik vandaag de dag nog steeds automatisch door mijn buik adem.
Naast verstandig ademen heb ik in die tijd ook veel geëxperimenteerd met onverstandig ademhalen. Van mijn dikke yoga swami diende ik te beginnen met een ademhalingsritme van vier seconden inademen, vier seconden vasthouden, vier seconden uitademen en vier seconden zonder lucht blijven zitten. Op papier klinkt dat best te doen, maar in de praktijk is het lastig vol te houden. De kunst is namelijk geenszins dit een keer te doen, maar zit hem er vooral in elke volgende cyclus weer zachtjes en “gentle” zoals de Engelsen het noemen in te ademen. Je dient te voorkomen dat je om maar zuurstof te hebben in één keer een grote hoeveelheid lucht inademt.
Pas wel op met zo’n onverstandige oefening. De meeste mensen, inclusief mijzelf, merken dat dankzij de veranderde zuurstofverhouding in je bloed je vrij snel in een andere bewustzijnstoestand komt. De meeste mensen vinden die toestand plezierig, maar soms is het wennen. Kortom, als je hier mee experimenteert, pak het dan voorzichtig aan.