Er zijn een aantal boeken geschreven (onder andere door Helen Palmer) die een overzicht geven van welke types goed of juist slecht bij elkaar passen. Mijn partner is, net als ik, een type III (de succesvolle werker) en volgens de literatuur is dat een uitermate slechte combinatie.
En hoewel het theoretisch klopt, blijkt er in de praktijk niets van. Want in vergelijking met enkele voorgaande, op niets uitgelopen, relaties, is dit een zegen. Dit komt natuurlijk omdat ik gewapend met de kennis van het Enneagram en NLP de gevaren onschadelijk maak.
Het probleem bij een relatie tussen twee type III mensen, is dat beide sterk de neiging hebben om tegen elkaar op te bieden als het gaat om dingen beter te kunnen dan de ander, meer succes te hebben etc.
Mijn oplossing daarbij is om altijd het laatste woord te hebben. “Ja liefje, jij bent inderdaad ook beter dan mij.” En zie daar: door kennis van het Enneagram loopt onze relatie op rolletjes.
Nu is het echter ook zo dat ik jaren geleden toen in als single door het leven rondliep, wel zo mijn voorkeuren had qua types. Als ik er achter kwam dat een meisje waar ik mee aangepapt had een Enneagram type was waar ik geen trek in had, dan nam ik vriendelijk doch resoluut weer afscheid van haar.
In mijn ervaring is het beter om goed voor jezelf te bedenken welke types je wel leuk vindt en welke niet, dan om zo maar een relatie in te stappen zonder dat je weet waar je aan begint. Dat is een van de voordelen die het Enneagram biedt. Naast dat je uitermate interessante gespreksstof hebt natuurlijk, maar dat terzijde.