De afgelopen workshops zijn met veel plezier gedaan en beleefd. De feedback was zeer positief zoals deze reactie van een deelnemer:
“Om te beginnen wil ik je schrijven dat ik een hele leuke en interessante dag heb gehad gisteren. Ik ben ook erg benieuwd hoe het allemaal gaat werken en hoe je die technieken op jezelf moet toepassen gezien we de meeste met zijn tweeën hebben gedaan. Ik vond dat jij het goed en leuk (vind ik zeer belangrijk) deed, je was goed te verstaan en aangenaam om naar te luisteren. De groep vond ik ook prima, net niet te groot en niet te klein.”
Een van de punten die ook uit de feedback naar voren kwam was dat mijn interpretatie van het Enneagram zich vooral op de negatieve aspecten van het Enneagram richt. En dat klopt. Laat ik er hier het een en ander meer over zeggen.
Allereerst is het goed om aan te geven dat mijn achtergrond met name bij Claudio Naranjo ligt. Naranjo is een psychiater die als eerste in de jaren 70 over het Enneagram publiceerde. Zijn interpretatie is dan ook wat ik beschouw als de oorspronkelijke en traditionele interpretatie. Wars van nieuwlichterij. Met mijn NLP achtergrond ben ik het grondig oneens met Naranjo’s psychiatrische opmerkingen, maar zijn visie op het Enneagram, is de beste die ik ken. En toegegeven deze is best negatief.
Dus voor een positiefdenker als ik, al een redelijke tegenspraak. Daar komt nog bij dat ik in de workshops vooral aandacht wil besteden aan die onderdelen die niet terug te vinden zijn in de literatuur, maar die met name uit de mondelinge traditie voortkomen. Omdat in de meeste boeken de positieve kant redelijk goed wordt belicht, besteed ik daar minder tijd aan.
Maar volgens mij is dat juist positief. Want door te focussen op de valkuilen die het Enneagram aangeeft en tegelijkertijd technieken mee te geven om deze valkuilen te vermijden, zorg je ervoor dat iemand daadwerkelijk de tools in handen krijgt voor persoonlijke groei.
Juist door naar de negatieve kant te kijken, zie je ook hoe positief iets kan zijn. Neem bijvoorbeeld de volgende type’s:
Type I, de perfectionist, is juist niet perfect. Hij is pas perfect nadat hij zijn perfectionisme kan matigen en toch tevreden kan zijn met wat hij bereikt heeft.
Type II, de helper, helpt juist niet echt. Zij wordt pas echt een helper wanneer zij onbaatzuchtig met anderen omgaat.
Type III, de succesvolle werker, is niet echt een werker. Hij is meer met imagemanipulatie bezig. Pas wanneer hij daad werkelijk hard aan de slag gaat, wordt het pas succesvol.
Type IV, de romanticus, is niet echt romantisch. Pas wanneer zij haar materiele jalousie op zij zet zal ze haar werkelijke positieve gevoelens voelen.
Type V, de analist, is niet echt analytisch, want elke analyse zou toch tot het beginnen van een activiteit hebben moeten concluderen. Pas als de analist aan de slag gaat met de resultaten van zijn analyse is hij een positieve analist.
Type VI, de loyalist, is niet echt loyaal, alleen maar bang om mensen boos te maken. Pas als zij de angst laat verdwijnen, pas dan worden de vriendschappen echt.
Type VII, de levensgenieter, geniet niet echt van het leven. Pas wanneer hij de problemen onder ogen ziet en aanpakt, krijgt hij de rust om echt te genieten.
Type VIII, de baas, is niet echt haar agressie de baas. Pas wanneer zij de waarde van anderen inziet, kan ze hen werkelijk leiden.
Type IX, de bemiddelaar, is niet echt een bemiddelaar zolang hij het vooral uit frustratie doet. Pas wanneer hij daadwerkelijk met rust actief blijft, helpt hij anderen.
Met andere woorden, de positieve labels van de Enneagramtypes worden vooral pas zichtbaar na een transformatie. In mijn ervaring zijn voor deze transformatie, de NLP technieken pas echt bruikbaar.